Advent in Brikama
Door: Ingrid
Blijf op de hoogte en volg Ingrid
18 December 2013 | Gambia, Brikama
Time flies…. Het is halverwege december en de helft van zijn verblijf hier zit er alweer op. De meeste ouders van mijn medestudenten zijn inmiddels weer terug in Nederland. De Kerst komt eraan. Wel apart om een warme Kerst in het vooruitzicht te hebben. Wij zijn de eerste Kerstdag uitgenodigd bij Joseph (student van de college), waar we vooraf aan de kerkdienst al zullen ontbijten, van 10 tot 12 naar de Katholieke Kerk gaan en ’s middags de kerstlunch buiten zullen hebben. Ik heb al aangegeven dat ik wel een pudding wil maken (lekker typisch Nederlands!). In de dagelijkse kost heeft men hier geen toetjes. Er is (veel) custard beschikbaar én cake, daar kan ik wel wat van maken. In deze adventtijd denk ik nog wel eens aan jullie in Nederland: de kerstviering op Windesheim, de Adventszondagen in De Bron of het Festival of lessons and Carols met de X-mas cake erna en het zingen in de cantorij (ja, medezangers van de cantorij, ik mis jullie en het samen zingen….). Van advent is hier niet zoveel te merken, althans niet in het dagelijkse leven. Soms zie je een paar lampjesslangen. In de kerk zelf wordt er aandacht aan besteed. Zondag was ik in de Methodistenkerk en daar was wat kerstversiering. Er werden enkele kerstliederen gezongen: ‘once upon a royal city’ en ‘oh come all faithful (komt allen tezamen). Gelukkig en eindelijk kon ik meezingen vanuit het hymnen boek. Ik voel me soms een toehoorder in de dienst, omdat er normaalgesproken veel in het Mandinka of Wolof én uit het hoofd wordt gezongen. De Methodistenkerk is hier kleiner dan de Katholieke Kerk en daar houd ik wel van. Toen ik thuiskwam, kwam ik bijna gelijk in het middaggebed van mijn Moslim-buren. Een aantal van mijn buren bidt vaak buiten op een mat in het middenstuk van onze compound waar onze veranda ook op uitkomt. Het zijn hier nu ook donkere dagen voor Kerstmis. ’s Ochtends wordt het om 7 uur licht, terwijl het eerder rond half 7 al licht werd.
Afgelopen week heb ik met Susan op een familiecompound gelogeerd. We wilden ervaren hoe het is om met een familie samen te leven op een compound. Deze familie heeft 3 kinderen en de man en vrouw waren ontzettend vriendelijk. Ik had verwacht dat we ook met hen en hun pot mee zouden eten, dat was niet het geval. Isatoe (de vrouw des huizes) bracht ons het eten wanneer wij erom vroegen. Ik merkte dat een week te kort is om een goede band met de familie op te bouwen. Ik moest ook eerst wennen aan de primitieve douche: een grote teil waar met een bakje het water uit geschept moest worden om te douchen en geen stromend water (het water haalden we uit een diepe put). Ik moest wel even terugdenken aan m’n ouders en andere ouderen onder ons, waarbij dit vroeger in Nederland ook gewoon was. We kunnen ons dat nu bijna niet meer voorstellen. Toen we vrijdag weer terugverhuisden, was ik wel blij weer in ons eigen compound terug te zijn met m’n eigen spulletjes rondom me. Nu kan ik ook weer m’n voeten een beetje fatsoenlijk wassen. Doordat ik op open schoenen en slippers loop en het erg stoffig is, zijn m’n voeten bijna niet meer schoon te krijgen…
Met de stage vordert het ook. Ik heb nu enkele lessen van father Gomez bijgewoond op het Gambia College. Ik moet nog wel even aan het lesgeven hier wennen. Best wel veel eenrichtingsverkeer van leraar naar leerlingen. Deze week heb ik overleg met father Gomez hierover. Verder ben ik veel individueel op pad. De personen die ik nu regelmatig bezoek beginnen me als vriend(in) te zien en dat vind ik wel lastig, omdat ik bij hen kom vanuit m’n stage. In Nederland is mijn functie en het onderscheid duidelijk en zit je als presentiewerker/pastor in een organisatiestructuur. Hier wordt mij soms rechtstreeks om hulp (kleren, materialen, soms geld) gevraagd. Ook de gezondheidzorg is hier erg beperkt, vooral wanneer je weinig of geen geld hebt. Zo raakte ik pas met iemand in gesprek die al een jaar te kampen heeft met rugpijn en geen financiële middelen heeft om naar het ziekenhuis te gaan. Ik zie/ervaar dat er tekorten zijn. Er zijn zelfs mensen die een maaltijd overslaan. Daar word ik door geraakt. Dan is De Ander, de naaste, wel heel dichtbij. Er is/er kan iets gedaan worden om de mensen een stap verder te helpen in hun bestaan met werk (en inkomen) te creëren. Die gedachten blijven me bezighouden. Wat mij dan wel weer opvalt is, dat ik bij mensen vaak wordt uitgenodigd voor een lunch of om attaya te komen drinken. Die gastvrijheid zit er bij de mensen gewoon in.
Verder is het nu het seizoen van de papaya’s en watermeloenen. Meloenen zijn van die grote groene met rood vruchtvlees. Overal op straat zie je ze, soms met bergen tegelijk. Wel een apart gezicht. Op de markt zie je nog steeds veel aardappelen, uien, wortels en aubergines. Je kunt precies zien op straat en op de markt welk seizoen het is. Dan liggen de kraampjes er vol mee.
Nou, ik stop er maar eens weer mee. Rest mij jullie hele fijne en gezegende Kerstdagen toe te wensen!
Hartelijke groeten,
Mariama
Afgelopen week heb ik met Susan op een familiecompound gelogeerd. We wilden ervaren hoe het is om met een familie samen te leven op een compound. Deze familie heeft 3 kinderen en de man en vrouw waren ontzettend vriendelijk. Ik had verwacht dat we ook met hen en hun pot mee zouden eten, dat was niet het geval. Isatoe (de vrouw des huizes) bracht ons het eten wanneer wij erom vroegen. Ik merkte dat een week te kort is om een goede band met de familie op te bouwen. Ik moest ook eerst wennen aan de primitieve douche: een grote teil waar met een bakje het water uit geschept moest worden om te douchen en geen stromend water (het water haalden we uit een diepe put). Ik moest wel even terugdenken aan m’n ouders en andere ouderen onder ons, waarbij dit vroeger in Nederland ook gewoon was. We kunnen ons dat nu bijna niet meer voorstellen. Toen we vrijdag weer terugverhuisden, was ik wel blij weer in ons eigen compound terug te zijn met m’n eigen spulletjes rondom me. Nu kan ik ook weer m’n voeten een beetje fatsoenlijk wassen. Doordat ik op open schoenen en slippers loop en het erg stoffig is, zijn m’n voeten bijna niet meer schoon te krijgen…
Met de stage vordert het ook. Ik heb nu enkele lessen van father Gomez bijgewoond op het Gambia College. Ik moet nog wel even aan het lesgeven hier wennen. Best wel veel eenrichtingsverkeer van leraar naar leerlingen. Deze week heb ik overleg met father Gomez hierover. Verder ben ik veel individueel op pad. De personen die ik nu regelmatig bezoek beginnen me als vriend(in) te zien en dat vind ik wel lastig, omdat ik bij hen kom vanuit m’n stage. In Nederland is mijn functie en het onderscheid duidelijk en zit je als presentiewerker/pastor in een organisatiestructuur. Hier wordt mij soms rechtstreeks om hulp (kleren, materialen, soms geld) gevraagd. Ook de gezondheidzorg is hier erg beperkt, vooral wanneer je weinig of geen geld hebt. Zo raakte ik pas met iemand in gesprek die al een jaar te kampen heeft met rugpijn en geen financiële middelen heeft om naar het ziekenhuis te gaan. Ik zie/ervaar dat er tekorten zijn. Er zijn zelfs mensen die een maaltijd overslaan. Daar word ik door geraakt. Dan is De Ander, de naaste, wel heel dichtbij. Er is/er kan iets gedaan worden om de mensen een stap verder te helpen in hun bestaan met werk (en inkomen) te creëren. Die gedachten blijven me bezighouden. Wat mij dan wel weer opvalt is, dat ik bij mensen vaak wordt uitgenodigd voor een lunch of om attaya te komen drinken. Die gastvrijheid zit er bij de mensen gewoon in.
Verder is het nu het seizoen van de papaya’s en watermeloenen. Meloenen zijn van die grote groene met rood vruchtvlees. Overal op straat zie je ze, soms met bergen tegelijk. Wel een apart gezicht. Op de markt zie je nog steeds veel aardappelen, uien, wortels en aubergines. Je kunt precies zien op straat en op de markt welk seizoen het is. Dan liggen de kraampjes er vol mee.
Nou, ik stop er maar eens weer mee. Rest mij jullie hele fijne en gezegende Kerstdagen toe te wensen!
Hartelijke groeten,
Mariama
-
20 December 2013 - 10:37
Alize Van Dijk:
Dag Mariama/Ingrid.
Leuk weer wat van je te horen en fijn dat je stage vordert.
Nou ik ben hier ook aan het cranberrycake bakken in de tulband vorm die ik een x van jou gekregen heb. Ben je toch een beetje dichtbij. Vanavond ga ik je tajine(recept) uitproberen.
Als je terugkomt gaan we dat gezellig nog eens dunnetjes overdoen.
Ik ben ook bijna door je Mozart muziek heen, 40 c d's het zijn er heel wat. Maar mooi.
Ons gezin wenst je goede Kerstdagen met mooie ontmoetingen en álle Goeds voor 2014 met vele verrassingen.
In verbondenheid met het verre Afrika groet ik je lieve zuster.
Alize. -
20 December 2013 - 12:00
Roelof En Grietje Blom:
Hallo Ingrid,
We hebben je verslag weer met interesse gelezen. Wat een interessante en intensieve contacten! De kerstsfeer daar er hier is nauwelijks te vergelijken. We hebben iets dergelijks gevoeld in Nieuw Zeeland: hartje zomer. Desondanks klinkt daar toch ook zeker de betekenis van Kerst in zang en muziek.
We wensen je fijne en zinvolle kerstdagen toe en een goede start van 2014.
Ik ben overigens een liefhebber van pudding en cake, dus wie weet.................
De hartelijke groeten uit IJsselmuiden,
Roelof B. -
20 December 2013 - 21:55
Jan Mark @ Louisa:
Nou mooie donkere dagen heb je dan, hoe relatief. wij zouden daar anders over denken hier op 52 gr NB. Maar wat zouden ze op Noordpool van onze donkere dagen denken. Precies...
Nou fijne kerstdagen, en mocht je vakantie hebben, geniet ervan.
gr. -
21 December 2013 - 11:00
Wilhelmina:
Lieve zus.
Bedankt voor je prachtige blog met alle nieuwtjes. Dus kerst vieren in zomerse sferen; niet voor te stellen, maar wel weer een beleving. Fijn dat jij ook ' onder de pannen' bent met kerst, anders zou ik je nodigen:)
Veel zegen voor de komende feestdagen en een dikke knuffel.
Willemien -
21 December 2013 - 21:20
Fenny:
hoi Ingrid,
Leuk om weer van je te 'horen'? Ik heb weer met genoegen je verslag gelezen. We wensen je gezegende kerstdagen en we zullen je missen met de jaarwisseling ! Heel veel plezier nog tijdens de laatste weken en succes met de stage ! Hartelijke groeten uit IJsselmuiden, Marinus en Fenny, Lianne, Sander en Mariska. -
21 December 2013 - 22:45
Evelien:
Hoi Ingrid!
Apart blijft het dat je in een ander continent bent jij blijft jij en de wereld om je heen daar is zo anders.'
geen kerstboom geen laptops geen dikke vette chocolade of straks olibollen. Maar overal is GOd overal zijn mensen om van te houden. Overal is pijn en overal is troost om te bieden. Ik vind het mooi dat je klinkt of je meer een weg hebt gevonden. Het is bijzonder te lezen wat je allemaal doet. Biddende buren op een matje. Vieze voeten en fietsbanden.. Hier is het goed we hebben ons 12,5 huwelijksfeestje gevierd en jammer dat je niet effe langskon komen:) heb nog wel aan je gedacht. Ik kom net terug van een studie drie daagse heftig diep en super goed. Mensen zijn mooi naar GOds evenbeeld geschapen, maar door ervaringen zijn we ver van onszelf en GOds beeld af soms. Prachtig als God ons begeleid tot een heel mens. Dat wens ik je ook toe daar.
Lieve groet Evelien -
21 December 2013 - 22:46
Evelien:
Oepsie iedereen gaat dit bovenstaande kunnen lezen:)
nou God is er voor iedereen
-
24 December 2013 - 15:36
Willem De Jonge:
Mariama,
ik heb je zojuist een mail gestuurd. Ik ben onder de indruk van je reisverslagen. Mooie en emotionele dingen maak je mee.
Ik wil jou ook fijne feestdagen toewensen. Is het in Gambia ook 2 kerstdagen of gewoon 1 kerstdag?
Geniet daar, heel ver weg, van de mensen daar onder dezelfde sterren en dezelfde God.
Met vriendelijke groet,
Willem de Jonge -
25 December 2013 - 22:43
Margriet:
Lieve Ingrid,
Hier vanuit Loppersum willen wij jou ook een hele goeie kerst toewensen! Heb je laatste reisverslagen gelezen en je foto gezien met die donkere Gambiaanse vrouw. Wat maak je veel mooie dingen mee en een vreemd gevoel om in die warmte kerst te vieren! Hoop dat je pudding is gelukt en dat iedereen het lekker vond!
Geniet er nog van, lieve groetjes Margriet -
11 Januari 2014 - 23:38
Selma Houde:
Lieve Ingrid,
Gebruik je ook de liedjes die je vanuit Nederland hebt meegekregen? Ik kan me best voorstellen dat je het zingen mist, omdat je zelf vaak niet kunt meezingen. Wij hadden laatst in de kerk een heel mooi lied met een heel vrolijke melodie. Het is een lied uit de 17e eeuw, van Jacobus Revius, en heeft hele grappige ontroerende woorden, zoals: Zijn hart is mijn, het mijn is zijn.
Treurigheid wijke, vrolijkheid blijke, want Jezus wil, want Jezus wil mijn Heiland zijn.
Couplet twee eindigt met de woorden: Hij is de beste, de eerst en de leste,
die ik bemin, die ik bemin en minnen zal.
Het lied heet: Zolang als ik op aarde leven zal. (gezang 421).
Ik kan me voorstellen dat je de adventstijd hebt gemist, want ik vind het zelf heel mooi. Kerstfeest wordt zo rijk als je het vanuit de Bijbel mag horen, en allemaal verhalen uitgelegd krijgt en over na kan denken.
Ik vind het best moeilijk voor jou dat jouw ouders niet naar jou toe kunnen gaan, omdat je schreef dat soms ouders hun kinderen kwamen opzoeken.
Ook vind ik het best herkenbaar en ontroerend wat je schreef over mensen die hulp nodig hebben.
Ik wil graag voor je bidden om wijsheid wanneer jij zelf iets mag doen, en wat jij mag doen. Het is niet altijd geld wat mensen helpt, maar soms ook wel. Ik bid of God je mag helpen om een helder inzicht te hebben als jij dat nodig hebt. Soms denken mensen dat geld nodig is, als het niet zo is. Maar soms is er ook echt geld nodig, behalve als er een wonder gebeurt. Wat zal het mooi zijn als je voor mensen zou bidden, en zij zouden genezen. Ik weet dat dat soms echt gebeurt, zoals bij de hulp en evangelie vertelling in het Amazonegebied, het tropisch regenwoud in Brazilië, waar mensen in schrijnende armoede leefden en negentig procent van de mensen ziek waren. Een vrouw zocht hen op, hielp hen waar ze kon, en vertelde s avonds de mensen over God, die mens werd in Jezus. Ik heb er een boek over gelezen. Er is daar nog steeds ontzettend veel armoede.
De meloenen en de papaya's lijken mij verrukkelijk. Wat leuk dat jij, net als in IJsselmuiden, zelf ook wat gewassen hebt geplant.
Veel liefs van Berend en Selma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
